Kaszel i katar nie są chorobami dróg oddechowych. W ogóle nie są one chorobami, lecz objawami oczyszczania organizmu z toksyn, konkretnie ropy będącej objawem ważnego procesu samooczyszczania organizmu z toksyn powstających w wyniku oczyszczającej roli wirusów i bakterii w utrzymaniu organizmu w należytej czystości, od której zależy jego ogólna kondycja, a więc odporność na choroby.
Podobnie jak w przypadku ropni zewnętrznych, produktem wewnętrznego miejscowego stanu zapalnego jest ropa. W ropniach zewnętrznych wydalenie ropy następuje na skutek przebicia się ropnia i ewakuacji ropy na zewnątrz, natomiast w ropniach wewnętrznych w wydaleniu ropy uczestniczą płyny ustrojowe – krew i limfa, których zadaniem jest przetransportowanie ropy do miejsc ich ewakuacji na zewnątrz.
Żaden lekarz Wam tego nie powie, a nawet będą kłamać, że jest inaczej, ale przyczyną powstania ropnia nie są żadne bakterie – gronkowce, paciorkowce czy pałeczka ropy błękitnej. Przyczyną powstania wewnętrznego ropnia jest istnienie niepełnosprawnych komórek – osłabionych, martwiczych, a nierzadko także nowotworowych, których organizm postanowił się pozbyć wykorzystując do tego celu wirusy, a także bakterie, do przerobienia fragmentów komórek na ropę.
Ropa może powstać w wyniku miejscowego stanu zapalnego – gdy usuwane komórki skoncentrowane są w jednym miejscu, lub uogólnionego stanu zapalnego – gdy komórki usytuowane są w różnych miejscach ciała. W każdym z tych przypadków występują typowe objawy zapalenia – zaczerwienienie, obrzmienie, ból i ocieplenie. Uogólniony stan zapalny, czyli choroba z gorączką, na przykład grypa, może przebiegać bez objawów miejscowego stanu zapalnego, natomiast miejscowy wewnętrzny stan zapalny, np. żołądka, cewki moczowej, gardła, ucha środkowego, wyrostka robaczkowego, okostnej, nerwów (w postaci ostrej) zwykle przebiega z objawami uogólnionego stanu zapalnego charakteryzującego się podwyższoną temperaturą całego ciała.
Dzieje się tak nie bez przyczyny, bowiem każdy stan zapalny wiąże się z przedostaniem do krwi i/lub limfy ropy. Obecność ropy w naczyniach limfatycznych wywołuje powiększenie węzłów chłonnych najbliższych stanowi zapalnemu na skutek aktywności limfocytów, których zadaniem jest fagocytoza (“pożeranie”) wszystkich elementów znajdujących się w limfie, zawierających obcy kod genetyczny. Następnie strawione przez fagocyty elementy ropy, w ramach obiegu płynów ustrojowych, są transportowane do krwiobiegu. Wyjątek stanowią tutaj migdałki podniebienne, w których ropa może być awaryjnie ewakuowana w formie ropni – choroby nazywanej anginą.
Gruczoły śluzowe błony śluzowej (śluzówki) są jedną z dróg, przez którą organizm ewakuuje na zewnątrz ropę. Największą powierzchnię stanowi śluzówka przewodu pokarmowego, ale tylko czasami można to zauważyć jako zawartość w stolcu dużej ilości śluzu. Ewakuacja ropy przez śluzówkę dróg oddechowych manifestuje się na tyle ewidentnymi objawami, że wprost nie sposób ich nie zauważyć. W zależności od partii dróg oddechowych, objawy ewakuacji ropy przez dolne drogi oddechowe nazywane są kaszlem, albo katarem, gdy ewakuacja ropy następuje przez górne drogi oddechowe.
Kaszel i katar mogą mieć oczywiście różne przyczyny, ale jeśli występują one w następstwie choroby infekcyjnej, to absolutnie nie należy ich leczyć, czyli blokować objawów, jak ma to w zwyczaju medycyna. Trzeba bowiem sobie zdać sprawę, że przeszkadzając organizmowi w ewakuacji ropy zmuszamy go do tworzenia ropniaków, tj. gromadzenia ropy w naturalnych jamach ciała – opłucnej, osierdziu, otrzewnej, zatokach, komorach stawowych, itp.
Nie ma ustalonego terminu trwania tych objawów usuwania z organizmu ropy. Z mojej wiedzy praktycznej wynika, że kaszel i/lub katar u dzieci mogą trwać cztery, sześć tygodni, a nawet dłużej, zaś u starszych, wskutek zastosowania Mikstury oczyszczającej, kaszel i katar mogą trwać miesiącami. Niemniej jednak zawsze przychodzi ów moment, gdy kaszel i/lub katar kończą się definitywnie. Możemy wówczas z dużą dozą prawdopodobieństwa, graniczącego z pewnością, przyjąć, że oto nasz organizm oczyścił się z krępujacych go toksycznych złogów. Wówczas pozostaje tylko zadbać o szczelność jelit, by owo oczyszczenie było trwałe – na całe życie.
Jeśli nie towarzyszy im gorączka, to nie ma przeciwwskazań, by osoba z kaszlem i/lub katarem, a więc zdrowiejąca, funkcjonowała normalnie, choć jako rekonwalescent może jeszcze odczuwać trudy przebytego remontu, zwanego chorobą infekcyjną.
Jeśli kaszel jest mokry, a wydzielina odkrztusza się swobodnie – najlepsze co można zrobić, to nic nie robić; nie przeszkadzać. W razie pojawienia się kaszlu suchego należy wdrożyć wodny macerat korzenia prawoślazu. Gdy długotrwały kaszel wywoła nadwyrężenie mięśni międzyżebrowych i/lub przepony brzusznej, wówczas można zastosować lek przeciwbólowy, najlepiej ibuprofen.
Ewakuację z organizmu ropy zasadniczo przyspiesza picie gorącej herbaty posłodzonej miodem.
Autor: Józef Słonecki
www.bioslone.pl